"Bir an için çıksan hayatımdan.."


Çocukken bu klibi seyrettiğimde ister istemez üzülürdüm... Hissedebildiğimden de değil, o yolda soyunan adamın gördüklerinden, düşündüklerinden belki de... bir şeyler anlarmışım gibi bakardım.


Sonraları, büyüdüğümü sandığım dönemlerde, Teoman kulakları yoran sesiyle sevdirmişti "Gemiler"i kalabalık bir kitleye.(Teoman da Teoman'dı hani) Ben de sevmiştim ama bir eksik varmış gibi geliyordu. (Ya da fazla olan Teoman'dı.) Ara sıra yine TRT2 de görürdüm bu klibi, biraz daha bana yakın gelirdi klipteki yüzler, çelişkili düzlemler, çıkmaz sokaklar, ağlamaklı şuh kahkahalar, yorgun bir ses, gerçek acı hatta..

Şimdi bilmeyen kalmamıştır şarkıyı... Orhan Atasoy yaşlanmıştır... Bizler kocaman olmuşuzdur... Hala aynı yüzlere bakıp, aynı hisleri duymayı başarabiliyor muyuzdur? Aynı insanlar mıyızdır? Bilmiyorum pek...

Çocukluğuna ve travmatik gençliğine ağlayanlar bozuk çalıyorum şimdi.(Dream Tv Katkılarıyla)

3 yorum:

Ezgi Şubat 21, 2008  

Tema değişmiş, daha okunabilir olmuş, güzel olmuş.

Bizim çocukluğumuzda dönerdi bu klip TV'de, bir de Umay Umay vardı çayırda yanan piyanosu ile...

Şimdiki çocukların klip niyetine izledikleri kremşantili kiç kısa sekis filmlerine bakınca hele pek naif kalıyorlar.

Sera Şubat 22, 2008  

yeşil blog temalarını severim :)

Orhan Atasoy'un söyleyiş tarzında bir farklılık vardı, şarkıyı gerçekten hissediyormuşcasına söylüyordu -ki belki de öyleydi. Teoman'ın ruhsuz sesine çok az şarkısında tahammül edebiliyorum.

Adsız Şubat 23, 2008  

Videosunda travesti olan şarkıya yüklenen yoğun anlam ilginç aslında. Haber olan, travestileri iş anında yakalayan -ve sadece böyle gösteren- resim ile bu video arasında dağlar kadar fark var

counter on
blogger