Doksanların son demlerinde bütün gençlerin kanına kah bir zehir kah bir ilaç gibi giren Spice Girls, ardından birçok türevi de beraberinde getirdi. All Saints, bunların arasında en yaklaşık değere sahip(ve de en kuul olanları), elbette ki daha çabuk silinecek bir grup olma özelliği taşıyordu. Zaten, ne senkronize dans ediyorlar, ne de çiizi pop yapıyorlardı. Soul ve arenbi bile olabilirdi onların yaptığı... Ama yine de yüksek bel bol pantolon/eşortman(!) ve üzerine göbeği açıkta bırakan atletler giyerek o yılın modasına ayak uydurabiliyorlardı.. ( Hatırlarsanız, bu modayı Britni, Cenifır ve Spays Görllerden Mel Si. de de görmüştük.)
Pek fazla şarkısını bile duyamadık bu kızcağızların. Turne yapacak kadar albümleri bile yoktu ki...
Never Ever,
Booty Call'dan ötesini hatırlayan kaç kişi vardır, kim bilir...
Under the Bridge ise, All Saints'i ayakta tutabilecek tek parçaydı, kanımca. Her ne kadar kavır kavır coverlamışlar da olsalar, hatta kimsecikler sevmese de bu versiyonunu, I think, RHCP'dan çok daha iyiler buradaki bilinçli detone vokalleri ile.
Videosu da şarkıya ayrı bir farklılık katıyor hem. Yükseklik korkumdan mütevellit, köprünün altından dönen sulara bakamayacak kadar güvensizlik duyduğum bir klip olmasından ziyade hanım kızlarımızın cesareti -artık aşka mıdır? yükseğe midir? neye bilinmez- beni dehşete sürüklüyor!! Tabii hiç bir şekilde mantık beklemiyoruz klipte dönen olaylar için... Nasıl Rihanna şemsiyeyle bale yapıyorsa, bunlar da ortası delik bir odanın etrafında şarkı söyleyebiliyor ve de asi ruhlarını o yükseklikten gazete, sandalye, abajur fırlatarak tatmin edebiliyorlar... Ben olsam, edemezdim.
Kısacası, bütün olayı o uçuruma bağlıyorlar ve bir kamera oyunundan ibaret de olsa, şarkıyı sevmeye/nefret etmeye/tiksinmeye... yani şarkıya karşı bir duygu beslemeye yöneltiyor insanları.
All Saints - Under the Bridge
